بی تو اما عشق بی معناست ، می دانی؟

   دستهایم تا ابد تنهاست ، می دانی؟

   آسمانت را مگیر از من ، که بعد از تو
 
   زیستن یک لحظه هم ، بی جاست ، می دانی ؟

 هر چه می خواهیم – آری – از همین امروز

از همین امروز ، مال ماست ، می دانی؟

گرچه من ، یک عمر همزاد عطش بودم

روح تو ، هم سایه دریاست می دانی؟

دوستت دارم!» - همین ! – این راز پنهانی

 از نگاه ساکتم پیداست ، می دانی؟

عشق من ! – بی هیچ تردیدی – بمان با من

عشق یک مفهوم بی « اما» ست ، می دانی؟?