سکوت
ســــکوت اتاقم را دوســــت دارمــــــ
و آنــــرا حتی با صدای ترکیدن بغـــــضم نــــخواهـــــم شکســــت
بغـــــضم را فرو خواهـــــد خورد امــــــا ســــکوت را ادامــــــه خواهـــــم داد
تاریکی مــــــطلق اتاقم را با هـــــیچ نــــوری از بین نــــخواهـــــم برد
حتی با برق نــــگاهـــــمــــــ
چشم هـــــایم را مــــــدت هـــــاســــت به روی هـــــمــــــه چیز بســــته امــــــ
چرا که تاریکی اتاقم کمــــــرنــــگ نــــشود
[ چهارشنبه 94/5/28 ] [ 7:33 عصر ] [ غزل ]
نظر
